20 feb 2014

en tempo de mimosas

                     

                                 

                           

                           

                           

                           


Cando era pequena, no mes de febreiro colliamos mimosas das corredoiras para regalarlle a miña irmá Lulú que estaba de cumpleanos. 
A ela, que traballaba na cidade e volvía á casa na fin de semana e traianos cando podía os tebeos de zipi zape de segunda man, as aventuras de puck e de robinson crusoe, e de copperfield, as lendas do mundo, dos gnomos, ou libros de fantasia con varios finais posibles, todos con dedicatoria diferente e especial. E poñia floreros nas cafeteras de latón e abría as ventanas de par en par.

Fai moito tempo que non lle regalo mimosas en febreiro, pero este ano si, e mentres  agardo a que abran as do camiño, fago estas bolsas para gardala roupa interior cando vas de viaxe, con teas de estampado amoroso, adornadas con puntilla, cintas e mariquiñas...recordando o ulido doce e amarelo que desprendían aquelas cafeteras de latón.
       ************
Cuando era pequeña, en el mes de febrero cogiamos mimosas de las caminos de tierra para regalar a mi hermana Lulú que estaba de cumpleaños.
A ella, que trabajaba en la ciudad y volvía a casa el fin de semana, y nos traia cuando podía tebeos de zipi zape de segunda mano, las aventuras de puck y robinson crusoe y copperfield, las leyendas del mundo, de gnomos, o libros de fantasía con varios finales posibles, todos con dedicatoria especial y diferente. Y ponia floreros  en las cafeteras de latón y abría las ventanas de par en par.

Hace mucho tiempo que no le regalo mimosas en febrero, pero este año si, y mientras espero a que abran las que hay en el camino, hago estas bolsas para guardar la ropa interior cuando vas de viaje, con telas de aldogón de estampados amorosos, adornadas con puntilla, cintas y mariquitas... recordando el olor dulce y amarillo que desprendían aquellas cafeteras de latón.


                                 





                                



2 comentarios:

  1. Como echo de menos... que aparecieras en mi casa de Compostela con un ramo de mimosas!!!

    ResponderEliminar
  2. Ohhhh patricia...que años aquellos tan bonitos....pero no estés triste...cualquier día aparezco en tu casa de Fene con un ramo!!

    ResponderEliminar