28 sept 2014

de coxíns

                                

                                

                               

                                

A primeira vez que descansei nun coxín así foi na casa da amiga Susana cando fun visitala a Zaragoza. Ela tiña dous fillos e empregara aquel coxín durante o período de lactancia, e agora empregábao como coxín de lectura... ou coxín de facer niño.
Dende nena acostumo a ler na cama antes de durmir, e aquel día, na casa de Susana lin moi cómodamente no coxín que a súa avoa cosera para ela cando tivo o primeiro bebé. Ó pouco de voltar merquei un coxin parecido no apartado de maternidade duns grandes almacéns pero non era o mesmo e nunca foi igual de cómodo.  Xa pasaron uns cantos anos e sempre fun aplazando facer un coma aquel. E foi agora, na volta ó taller tralo verán, que eu tiña moitas ganas de renovar tódolos coxins da casa e de paso coser un coma aquel no que tan a gustiño estivera.
Se che gusta ler na cama ou nun sillón amororoso, ou che gusta facer niño cando te deitas no sofá cunha mantiña para falar ou ver unha película, este é o coxín ideal que che da mimos e calorciño neste inverno que anuncian as últimas amoras convivindo cas primeiras castañas, as landras e os cogumelos impacientes. 

                                      ******* 
La primera vez que descansé en un cojín así fue en casa de mi amiga Susana cuando que fui a visitarla a Zaragoza. Ella tenia dos hijos y utilizara aquel cojín durante el período de lactancia, y ahora lo utilizaba como cojín de lectura o...cojín de hacer nido.
Dende niña acostumbro a leer en cama antes de dormir, y aquel día, en casa de Susana, leí muy cómodamente reposada en el cojín que su abuela había cosido pada ella. Al poco tiempo de volver a mi casa compré un cojín parecido en el apartado de maternidad de unos grandes almacenes, pero no era el mismo y nunca fue igual de cómodo. Han pasado unos cuantos años y siempre fui aplazando el momento de hacer uno como áquel. Y fue ahora, tras la vuelta al taller después el verano, que tenia muchas ganas de renovar todos los cojines de casa y de paso coser uno como áquel que tan gustoso recordaba. 
Si te gusta leer en cama, o en un sillón mullidito, o simplemente te gusta hacer nido cuando te tumbas en el sofá con una mantita a charlar o a ver una película, éste es el cojin ideal que te da mimos y calorcito en este invierno que anuncian las últimas moras conviviendo con las primeras castañas, bellotas y setas impacientes.
                                                  

                                                  

                                                 





16 sept 2014

de colaboración especial


                               

                                

Cando a ilustradora Ana Moreiras me propuxo colaborar na encadernación dunha edición especial do libro que estaba a preparar para regalar a unha moi querida amiga común, nono dubidei un instante.
Empregando un tapiz de flores para o exterior, e un algodón negro con aplicación de puntilla antiga para a parte interior das cubertas, varias preguntas sen resposta invadirónme no momento de idear cómo darlle corpo ás tapas do libro. Ahí foi cando diego, cómplice sempre das miñas aventuras, salvoume a vida axudándome a idear a maneira de introducir unhas tablillas moi finas, cortadas a medida, entre ambas teas. E aquí vos ensino o resultado do que quedei moi contenta.
Pero aínda máis contenta, emocionada, e agradecida por colaborar en cousas tan bonitas, quedei cando lin as viñetas das historias que a pluma e a poesia da gran Ana Moreiras debuxaron para agasallar a Alexandra, a irmá pequena que non tiven, e a quen quero tanto.

                                 *******
Cuando la ilustradora Ana Moreiras me propuso colaborar en la encuadernación de una edición especial del libro que estaba preparando para regalar a una muy querida amiga común, no lo dudé un instante.
Utilizando un tapiz de flores para el exterior, y un algodón negro con aplicación de puntilla antigua para la parte interior de las cubiertas, varias preguntas sin respuesta me invadieron en el momento de idear cómo darle cuerpo a las tapas del libro. Ahí fue cuando diego, cómplice siempre de mis aventuras, me salvó la vida ayudándomea idear la forma de introducir unas tablillas muy finas, cortadas a medida, entre ambas telas. Y aquí os enseño el resultado del que quedé muy contenta.
Pero más contenta, emocionada y agradecida por colaborar en cosas tan bonitas me quedé cuando leí las viñetas de las historias que la pluma y la poesía de la gran Ana Moreiras dibujaron para agasajar a Alexandra, la hermana pequeña que no tuve, y a quien tanto quiero.

                                 

                                 

                                 






7 sept 2014

despedindo o verán


                             

                             

                             

                             

                             


A semana pasada diego máis eu escapamos uns días a Portugal para despedir este verán tranquilo. Unha viaxe desas de perderse sen présas por carreteras secundarias, ás veces sin parar de falar, ás veces en silencio, parando cando apetece ou cando o lugar o pide, e improvisando paseos para chegar a tempo de ver unha posta de sol dende unha praia xa deserta.

De volta á casa noto que os tardes son cada vez máis curtas e as noites máis frescas. O inicio do curso escolar apróximase e trae coma sempre novos cadernos de tarefas.
Cun recordo bonito do verán chega o tempo de volver ó taller e coselas ideas que me rondan na cabeza tratando de encher o caderno do novo curso con cousas útiles e ben bonitas.
Ata pronto verán querido e feliz curso para todos!
                                    *******
La semana pasada diego y yo nos escapamos unos días a Portugal para despedir este verano tranquilo. Un viaje de ésos de perderse por carreteras secundarias, a veces sin parar de hablar, a veces en silencio, parando cuando apetece o cuando el lugar lo pide, e improvisando paseos para llegar a tiempo de ver una puesta de sol desde una playa atlántica ya desierta.
De vuelta a casa noto que las tardes son cada vez más cortas y las noches más frescas. El inicio del curso escolar se aproxima y trae como siempre nuevos cuadernos de tareas.
Con un recuerdo bonito del verano llega el tiempo de volver al taller y coser las ideas que me rondan en la cabeza tratando de llenar el cuaderno del nuevo curso con cosas útiles y bien bonitas.
Hasta pronto verano querido y feliz curso para todos!