23 ene 2014

De puntillas

                                       

Abres la puerta, suena la campanilla, y detras de mostrador asoma una persona que pasa la jornada rodeada de pequeños tesoritos, te dice buenos días, y te pregunta qué deseas. Le respondes que no conoces la tienda y te gustaría mirar qué hay...Ella sonríe, se sienta, y vuelve a su labor.
Lo mejor de ir a una mercería por primera vez, aún sin buscar nada en concreto, es mirar con calma todo el género que está a la vista.
Y en esa calma aparecieron las puntillas..., esos hilos de algodón enlazados por quién sabe qué aventuras, destilando delicadeza, limpieza y tiempos pasados.

                 *******
Abres a porta, soa a campanilla, e dende detrás do mostrador asoma unha persona que pasa a xornada rodeada de pequenos tesouriños, e diche bos días, e pregunta en qué pode axudarche. Respondeslle que non coñeces a tenda e gostaríache votar unha ollada para ver qué hai... Ela sorrí, séntase e volta á súa tarefa.
O mellor de ir a unha merceria por vez primeira, aínda sen precisar algo en concreto, é mirar con calma todo o xénero que está á vista.
E foi nesa calma onde apareceron as pontillas..., ese fíos de algodón enlazados por quén sabe qué aventuras, destilando delicadeza, limpeza e tempos pasados.

                                    

                                    








No hay comentarios:

Publicar un comentario